τορῶς

τοσάκις

τοσαπλάσιος
τοσάκις [ᾰ] adv., seul. épq. τοσσάκι, Il. 21, 268 ; 22, 197 ; Sim. (Anth. 6, 213); Call. Cer. 14 ; avec élis. τοσσάχ’ (ὕδωρ) Od. 11, 586, autant de fois.
Étym. τόσος, -άκις.