τότε

τοτέ

τοτελευταῖον
τοτέ, adv. quelquefois, Att. ; τοτὲ μὲν... τοτὲ δὲ, Od. 24, 447 ; Eschl. Ag. 100 ; Soph. O.C. 1475 ; Plat. Phæd. 74b, etc. tantôt... tantôt ; τοτὲ..., ἄλλοτε, Soph. El. 739 ; τοτὲ μὲν... ἄλλοτε δέ, Plat. Phædr. 237e ; τοτὲ μὲν... αὖθις δέ, Plat. Gorg. 491c, etc. ; τοτὲ μὲν... ἔστι δ’ ὅτε, Plat. Phædr. 237e ; Pol. 3, 17, 8, m. sign. ; qqf. sans corrélat.: τοτὲ μέν, Plat. Phæd. 116a, quelquefois ; τοτὲ δ’ αὖτις, Il. 11, 63, d’autre part quelquefois.
Étym. τότε avec chang. d’accent ; cf. ὅτε, ὁτέ.