τραχηλιστήρ

τραχηλοδεσμότης

τραχηλοκοπέω-ῶ
τραχηλο·δεσμότης, ου (ὁ) [ᾰ] qui lie le cou, Anth. 6, 107.
Étym. τράχηλος, δεσμός.