τραχύφωνος

τραχώδης

τράχωμα
τραχώδης, ης, ες [ᾱ] d’espèce rude, d’où rude, âpre, Arstt. H.A. 5, 17, 8 dout. ; Th. Lap. § 62 ||
E Ion. τρηχώδης, Nic. l. c.
Étym. τραχύς, -ωδης.