τραυματίζω
τραυματικόςτραυματίζω [ᾰ]
(pf. τετραυμάτικα ; pass. ao.
ἐτραυματίσθην, pf. τετραυμάτισμαι)
blesser, Hdt. 1,
59, etc. ; Eur. Bacch. 763 ; Thc. 4, 35, etc. ; au pass. Hdt. 9, 61 ; Eschl. Eum. 246 ; Thc. 4, 12 ||
E Ion. τρωματίζω,
Hdt. 1, 59,
etc.
Étym.
τραῦμα.