τριακόντορος

τριακοντούτης

τριακοντοῦτις
τριακοντούτης, ης, ες, gén. εος [ᾱ] qui dure trente ans, Thc. 1, 23 et 115 ; 2, 2, etc.
Étym. τριάκοντα, ἔτος.