τρίϐω

τριϐωλέτηρ

τρίϐων
τριϐ·ωλέτηρ, voc. -ώλετερ (ὁ) [ῐ] qui détruit les chardons aquatiques, Sapph. fr. 88.
Étym. τρίϐολος, ὄλλυμι.