τρίκλινος
τρικλινοσάξτρί·κλινος, ος, ον
[λῑ] à trois lits, particul. à trois lits de table, Moschion hist. (Ath.
207c);
Pol. 31, 4, 3,
etc. ; subst.
ὁ τρίκλινος (s.
e. οἶκος) salle à manger à trois
lits, Antiph. (Com.
fr. 3, 147); τὸ τρίκλινον, table à trois lits, Plut. Cæs. 55, Cleom. 13, M. 830e ; au plur. Archédic.
(Ath. 292f).
Étym.
τρ. κλίνη.