τριλοφία

τρίλοφος

τριμάκαιρα
τρί·λοφος, ος, ον [ῐ]
1 à trois aigrettes, Polyen 8, 59 ||
2 à trois côtes ou collines, Nonn. D. 6, 124.
Étym. τρ. λόφος.