τριόρχης
τρίορχοςτρι·όρχης, ου :
I adj. m. à trois testicules, d’où lascif, T. Taur.
(Pol. 12, 15,
2) ||
II subst.:
1 sorte
de faucon, Ar. Av. 1181, Vesp. 1534 ; Arstt. H.A. 8, 3, 1, etc. ;
El. N.A.
12, 4 ; Lyc.
148 ||
2 sorte
de plante, Th. H.P. 9, 8, 7.
Étym.
τρ. ὄρχις.