τρισοϊζυρός

τρισόλϐιος

τρισολυμπιονίκης
τρισ·όλϐιος, ος, ον, trois fois heureux, bienheureux, Soph. fr. 719 ; Ar. Eccl. 1129 ; Luc. Nigr. 1, Cat. 16 ; Anth. 5, 94, etc.