τριστοιχί

τρίστοιχος

τρίστομος
τρί·στοιχος, ος, ον :
1 qui est sur trois rangs, à triple rangée, Od. 12, 91 ; Ctés. (Arstt. H.A. 2, 1, 53); Th. H.P. 8, 4, 2 ; Plut. M. 906b, etc. ||
2 p. ext. triple, Hermés. 3, 12 ; Opp. C. 3, 413.
Étym. τρ. στείχω.