τριτάλαντος

τριτάλας

Τριτανταίχμης
τρι·τάλας, τάλαινα, τάλαν [ῐ, masc. ᾰᾱ, neutre ᾰᾰ] trois fois malheureux, tout à fait malheureux, Eur. Hipp. 739 ; Anth. App. 102, 1, etc.
Étym. τρ. τάλας.