Τρομιλικὸς τυρός

τρόμος

τρομώδης
τρόμος, ου ()
1 tremblement, frisson, Plat. Tim. 62b ; Plut. M. 650e ; au plur. Hpc. 130f ; Arstt. Probl. 3, 5 ; particul. tremblement de peur, crainte, effroi, Il. 3, 34 ; 6, 137 ; 7, 215, etc. ; Od. 18, 87 ; Eschl. Ch. 464 ; Eur. Bacch. 607, etc. ||
2 tremblement de terre, Arstt. Meteor. 2, 8, 12 ; Mund. 4, 31 ; au plur. Plut. M. 373d.
Étym. τρέμω.