τυφλινίδιον

τυφλῖνος

τυφλοπλαστέω-ῶ
τυφλῖνος ou τύφλινος, ου (ὁ) sorte de serpent qu’on croyait aveugle, Arstt. H.A. 8, 24, 7.
Étym. τυφλός.