ξυρέω-ῶ

ξυρήκης

ξύρησις
ξυρ·ήκης, ης, ες []
1 act. tranchant comme un rasoir, Xén. Cyn. 10, 3 ||
2 pass. rasé, tondu avec un rasoir, Eur. Alc. 429, El. 335, Ph. 372.
Étym. ξυρόν, ἀκή.