ζευγνύω

ζευγοποιΐα

ζεῦγος
ζευγο·ποιΐα, ας (ἡ) action d’apparier, particul. de faire une double flûte, Th. H.P. 4, 14, 6.
Étym. ζεῦγος, ποιέω.