ζημιώδης

ζημίωμα

ζημίωσις
ζημίωμα, ατος (τὸ)
1 peine, Luc. Pr. 13 ; ζ. τινος, Xén. Hell. 3, 1, 9, peine infligée pour qqe ch. ||
2 droit d’infliger une peine, Plat. Leg. 764c.
Étym. ζημιόω.