Ἠμαθίς

Ἠμαθίων

ἠμαθόεις
Ἠμαθίων, ωνος (ὁ) [ᾰ] Èmathiôn, h. Hés. Th. 985 ||
E Voc. -ίων, Nonn. D. 4, 183.