ὠκυπέτεια

Ὠκυπέτη

ὠκυπέτης
Ὠκυπέτη, ης (ἡ) [ῠ] Ôkypétè, litt. « à l’élan rapide » n. d’une Harpyie, Hés. Th. 267.
Étym. cf. le suiv.