ὠκυϐόλος

ὠκυδήκτωρ

ὠκυδίδακτος
ὠκυ·δήκτωρ, ορος (ὁ, ἡ) [ῠ] aux morsures aiguës, ép. d’une lime, Anth. 6, 92.
Étym. ὠ. δάκνω.