ὠμότης

ὠμοτοκέω-ῶ

ὠμοτοκία
ὠμοτοκέω-ῶ :
1 accoucher ou mettre bas avant terme, Geop. 5, 48, 3 ; Aét. 16, 46 ; Man. 2, 288 ||
2 avorter, Spt. Job 21, 10 ; DH. 9, 40.
Étym. ὠμοτόκος.