ᾠοτοκία

ᾠοτοκία, ας (ἡ) faculté de pondre, ponte, Arstt. H.A. 4, 11, 5 ; G.A. 1, 20, 11 ; Plut. M. 637f ; au plur. Hld. 9, 22 ; Geop. 14, 7, 9.