ᾠοτόκος

ᾠο·τόκος, ος, ον, qui pond, ovipare, Arstt. G.A. 1, 11, 4, etc. ; Anth. 9, 286 ; en parl. de poissons, Arstt. H.A. 5, 1, 4, etc. ; de serpents, Nic. Th. 36 ; τὰ ᾠοτόκα, Arstt. H.A. 1, 5, 1, les animaux ovipares.