ὠτίον

ὠτίς

ὠτογλυφίς
ὠτίς, ίδος () sorte de volatile, p.-ê. outarde (lat. otis tarda), Xén. An. 1, 5, 2, etc. ; Arstt. H.A. 2, 17, 31 ; 2, 9, 33 ; El. N.A. 5, 24.
Étym. οὖς.