ἀνδροδάμας

Ἀνδροδάμας

ἀνδροδόκος
Ἀνδρο·δάμας, αντος (ὁ) Androdamas, h. Hdt. 8, 35, etc. ||
E Acc. -αν, Paus. 2, 12, 6.
Étym. v. le préc.