δημοτελής

Δημοτέλης

δημότερος
Δημο·τέλης, ους (ὁ) Dèmotélès, h. Thc. 4, 25 ; Dém. Jos. etc. ||
E Acc. -ην, Xén. Hell. 7, 1, 32. — Dor. Δαμο- [ᾱ] Phylarq. (Plut. Cleom. 28) ; etc.
Étym. v. le préc.