Δημώναξ

Δημώνασσα

Δημωνίδης
Δημώνασσα, ης (ἡ) Dèmônassa, f. Luc. D. mer. 5, 2 et 3 ; Paus. D. Chr. etc.
Étym. δῆμος, ἄνασσα; cf. le préc.