ἑλικηδόν

Ἑλίκηθεν

Ἑλικήσιοι
Ἑλίκηθεν [ῐ] adv. d’Hélikè, en Achaïe, Thcr. Idyl. 25, 180.
Étym. Ἑλίκη, -θεν.