Ἑστίαια

Ἑστιαιεύς

Ἑστιαιόθεν
Ἑστιαιεύς, έως, adj. m. d’Hestiæa, en Eubée, Thc. 7, 57 ; Xén. Hell. 2, 2, 3 ; Arstt. Pol. 5, 3, etc. ||
E Acc. pl. Ἑστιαιᾶς, Thc. 1, 114, non att. Ἑστιαιεῖς, DS. 12, 7 et 22. Ion. Ἱστιαιεύς, Hdt. 8, 24.
Étym. Ἑστίαια.