ἥϐη

Ἥϐη

ἡϐηδόν
Ἥϐη, ης (ἡ) Hèbè (Hébé)
1 déesse de la jeunesse, Il. 4, 2 ; Od. 11, 603 ; Hés. Th. 950, etc. ||
2 n. de chienne, Xén. Cyn. 7, 5.
Étym. ἥϐη.