κυματόεις

Κυματολήγη

κυματοπλήξ
Κυματο·λήγη, ης (ἡ) [ῡᾰ] Kymatolègè, litt. « qui apaise les vagues », Néréide, Hés. Th. 253.
Étym. κῦμα, λήγω.