μινυανθής

Μινύας

Μινυάς
Μινύας, ου (ὁ) Minyas, h. Pd. I. 1, 80, etc. ||
E Gén. dor. Μινύα, Pd. l. c. ; épq. et ion. Μινύης, A. Rh. 3, 1092, 1093 ; gén. -αο [ᾱ] A. Rh. 1, 230.