νικοποιός

Νικόπολις

νῖκος
Νικό·πολις, εως (ἡ) [ῑ] Nikopolis :
1 n. de diverses villes, particul. v. d’Épire (auj. Archéa Nikópoli) Anth. 9, 553 ; Plut. Ant. 62, etc. ||
2 f. Anth. 7, 340.
Étym. νίκη, πόλις.