νικοποιέω-ῶ

νικοποιός

Νικόπολις
νικο·ποιός, οῦ (ὁ, ἡ) [ῑ] qui produit la victoire, d’où vainqueur, Aqu. Ps. 4, 1.
Étym. νίκη, ποιέω.