φιλόφωνος

Φιλοχάρης

Φιλοχαρίδας
Φιλο·χάρης, ους (ὁ) [ῐᾰ] Philokharès, h., particul. frère d’Eschine, Dém. Or. 19, 237 ; etc. ; Is. Or. 3, 32, etc. ||
E Voc. Φιλόχαρες, Dém. l.c. ; acc. Φιλοχάρη, Is. l.c.
Étym. φ. χαίρω.