τέγγω

Τεγέα

Τεγεάτης
Τεγέα, ας (ἡ) Tégéa (Tégée, auj. ruines près d’Aléa) v. d’Arcadie, Hdt. 1, 66, 68, etc. ; Thc. 5, 32, 62, etc. ; Xén. Hell. 3, 5, 8, etc. ||
E ion. Τεγέη, Il. 2, 607 ; Hdt. ll. cc.