τηλεκλειτός

Τηλεκλῆς

τηλεκλητός
Τηλε·κλῆς, κλέους (ὁ) Tèléklès, h. Hdt. 3, 41 ; And. 1, 40 Baiter-Sauppe, etc. ||
E Gén. ion. -έος, Hdt. l. c. ; acc. épq. -ῆα, A. Rh. 1, 1040.
Étym. τ. κλέος.