ἀχυρμός

ἀχυροδόκη

ἄχυρον
ἀχυρο·δόκη, ης (ἡ) [ᾰῠ] grange pour la paille, Xén. Œc. 18, 7.
Étym. ἄχυρον, δέκομαι c. δέχομαι.