ἀκαλλής

ἀκαλλιέρητος

ἀκαλλώπιστος
ἀ·καλλιέρητος, ος, ον, dont les auspices ne sont pas favorables, non agréé des dieux, Eschn. 72, 16 ; 75, 12.
Étym. ἀ, καλλιερέω.