ἄλειφαρ
ἀλειφατίτης ἄρτοςἄλειφαρ, ατος
(τὸ) [ᾰλ] ce
qui sert à oindre :
1 huile, Il. 23, 170 ; Od. 3, 408 ; Hdt. 2, 87, 94 ||
2 toute matière
graisseuse, graisse ; particul. poix
ou résine pour boucher un vase,
Thcr. Idyl.
7, 147.
Étym.
ἀλείφω.