ἀναϐάτης

ἀναϐατικός

ἀναϐατός
ἀναϐατικός, ή, όν [ϐᾰ]
1 propre à monter (à cheval) Xén. Mem. 3, 3, 5 ||
2 qui tend à monter, à augmenter (fièvre) Gal. 7, 337 ||
3 que l’on peut monter (cheval, animal) Jos. A.J. 15, 6, 3 ||
Cp. -ώτερος, Xén. l. c.
Étym. ἀναϐαίνω.