ἀναϐιϐρώσκω

ἀναϐιόω-ῶ

ἀναϐίωσις
ἀνα·ϐιόω-ῶ (f. ώσω, ao. 2 ἀνεϐίων, pf. ἀναϐεϐίωκα, ao. 1 au sens trans. ἀνεϐίωσα)
1 revivre, Ar. Ran. 177 ; And. 16, 27 ; Plat. Rsp. 614b ||
2 (à l’ao. 1) faire revivre, Arstt. H.A. 7, 10, 3 ; Th. H.P. 4, 14, 12.