ἀπαλλοτρίωσις

ἀπαλοάω

ἁπαλόθριξ
ἀπ·αλοάω (part. pf. pass. ἀπηλοημένος) battre le blé, d’où battre, broyer, Dém. 1040, 22 ||
E Épq. ἀπαλοιάω, d’où ao. 3 sg. ἀπηλοίησε, Il. 4, 522 ; Nonn. D. 9, 320, etc.