ἀπληστόκορος

ἄπληστος

ἀπλήστως
ἄ·πληστος, ος, ον, insatiable de, gén. Thgn. 109, etc. ; Eschl. Ag. 102, etc. ; Xén. Cyr. 8, 2, 20 ; Plat. Leg. 773e, etc. ||
Cp. -ότερος, Spt. Prov. 23, 2. Sup. -ότατος, Plat. Rsp. 442a ; Plut. Galb. 29, etc.
Étym. ἀ, πίμπλημι.