ἀποίμαντος

ἀποιμώζω

ἄποινα
ἀπ·οιμώζω (f. -ώξω ou ώξομαι, ao. ἀπῴμωξα, d’où impér. ἀποίμωξον) déplorer, acc.: τι, Eschl. Ag. 329, etc. ; Soph. Ant. 1224, etc. qqe ch. ; τινά, Eur. Med. 31 ; Ant. 134, 15, pleurer sur qqn.