ἀπορέω-ῶ

ἀπόρημα

ἀπορηματικός
ἀπόρημα, ατος (τὸ)
1 objet de controverse, question à débattre, Plat. Phil. 36e ; Arstt. Top. 8, 11, 12, etc. ||
2 difficulté, Pol. 31, 21, 8.
Étym. ἀπορέω.