ἀποστείχω

ἀπο·στείχω (f. είξω, ao. 2 ἀπέστιχον, d’où impér. ἀπόστιχε [ῐ] Il. 1, 522) s’en aller, Eschl. Suppl. 769 ; particul. retourner chez soi, Od. 11, 132 ; Hdt. 9, 56 ; Soph. El. 799, etc.