ἀρχαιόνομος

ἀρχαιοπινής

ἀρχαιόπλουτος
ἀρχαιο·πινής, ής, ές [ῐ] qui a une patine ou un vernis d’antiquité, DH. Dem. 38.
Étym. ἀ. πίνος.