ἀρεσκευτικός

ἀρεσκόντως

ἄρεσκος
ἀρεσκόντως [ᾰ] adv. d’une manière agréable à, dat. Eur. I.T. 463, 581 ; Plat. Rsp. 504b.
Étym. ἀρέσκω.